همیشه مراقب اتفاقات اطراف مون هستیم.

مثلا حواسمون رو جمع می کنیم با کی حرف بزنیم!

با کی حرف نزنیم.

با کی هم غذا بشیم یا نشیم.

اما یه چیزی رو یادمون می ره!

احترام به افکار و آراء دیگران.

به محض این که با یک نفر صحبت می کنیم اول با خودمون قیاسش می کنیم.

بعد می گردیم دنبال اشتراکات و اختلافاتمون.

اشتراکات می ره به جهنم و این اختلافات است که می آد جلو و اولین کاری که می کنه اینه که تو باید مثل من بشی.

گاهی باید اول خودمون اصلاح بشیم و بعد بیاییم و سعی در اصلاح دیگران داشته باشیم.

راستی من و تو ضامن اصلاح این و اون نیستیم گاهی با لبخند احترام بگذاریم به نظر دیگری خیلی بهتره!

تاثیرش هم بیشتره!

حداقل فحش نمی خوری

حداقل