سلام چهل و پنج: از ماه من تا ماه گردون تفاوت را ببین، چقدر زیاده

سلام دو هفته پیش کتابی را آغاز کرذم که پر از اوج و فرود بود، داستانی از یک زندگی پر تنش و چند روزی است از خواندنش فارغ شدم به اسم

راستش مترجم کتاب، یغماگلرویی از افرادی است که وضعیتی مشخض دارد و تقریبا همه می دانند او کیست و موضعش چیست.

کتاب با چه شور و شوقی از یک فعال مدنی چریک می گفت که به دنبال انقلاب بود (نمی خواهم خلاصه کتاب را بگم باور کن).

صفحه به صفحه از کتاب را که می خواندم خودم را انقلابی و یک مقاوم در برابر رژیم های زورگو فرض می کردم و لذت می بردم بله آدم باید این جوری باشد و اون جوری نباشد.

Hi Forty-Four: Ashura commemorating Ceremonies : The Global Day of Ali Al-Asghar

Infants remember six-month-old youngest martyr of Karbala
The first Friday of Muharram in Iran and other countries be held annual commemoration meeting. In this ceremony mothers along with their sucklings, receive the presented cloths in the beginning of their arrival (Alavi's green gown and scarf and the forehead band of Ya Sahebazzaman) will start the mourning of six month immolate of Karbala.

the most reliable narration is quoted by Ibn Jawzi from Hisham b. Kalbi who said when Imam al-Husayn (a) saw that kufan army persisted to kill him, took the Qur'an on his head addressing them, "This book of the Qur'an and the Prophet Muhammad (s) will judge between me and you. Oh, people! How do you assume killing me lawful?"

سلام بر حسین علیه السلام

سلام چهل و سوم: هیس ...

سلام چهل و دوم: همین الان یهویی

چند سال پیش وقتی دولت آقای روحانی گفت ما فکر نمی کردیم رای بیاوریم و لذا یک صفحه A4 طرح برای مملکت داری نداشت گفتیم این دوره دوره ی یهویی ها و اتفاقات اتفاقی است.

اما اوضاع کمی پیش تر پیچیده تر شده است و انگار بعضی از سیاسیون فراموش کرده اند در کجای دنیا زندگی می کنند.

هر چند تقصیری بر آن ها نمی شود گرفت چرا که کسی که از انگلیس و امریکا مدرک تحصیلی دارد چه انتظاری داری که جاسوس نباشد.

هر چند لباس روحانیت بر تن کرده باشد.

سلام چهل و یکم: سکوت باید نگرد، مردانه باید ایستاد...

و مردی میان فریاد نامردمان خسته از کوس بی غیرتان نشسته بر دامنه ی کوهی و مناجاتی می خواند برای دل های مرده ای.

مردان ساکت اند و زنان جسته از جای خویش و ناله های نیم بند کودکی پشت دروازه های یک شهر

و سکوتی مرگبار که بر شهر خسته ای استوار گشته است.

وقت وقت نرم نرمان نبود و قدم های محکمی چون ابراهیم ام آرزو است.

نگران شده ایم از همه، همه ای که کمتر اند از یک رمه

بحث بر سر تعداد و کمیت نبوده که شیخ ما گشته است در میان رمه های بسیار.

سکوت شهر مرگبار را فراگرفته است.

و زنده نباد آن که بر دیواره های شهر بلند بلند آواز مرگ می خواند و سرود جنون تلاوت می کند.

و مرده باد آن که زیر لب می گفت:

مسیح عربده کش و با دستمال یزدی.

مرد نبودی و مردانگی ندیدی و الا می فهمیدی که قصه نبوت به سادگی یک تحریف نیست.

سلام چهلم: چه کسی خورده و تو باید زور بزنی...

این روزها من و تو همیشه با این صحنه مواجه می شویم که وقتی می خواهیم از یک عزت ایرانی درست و به موقع دفاع کنیم می گویند ببین تو مملکتی که دارند می خورند و می برند به تو چه آخه...

می دونید محرم نزدیکه، به نظرمن توی غدیر باید محرم را تسلیت گفت.

توی غدیر باید روضه ی سری به نیزه بلند است در برابر زینب خدا کند که نباشد برادر زینب را خواند.

عاشورا دیره توی همین غدیر باید روضه ش رو خوند.

توی داستان و ماجرای کربلا به سران کوفی نزدیک به چند میلیارد تومن امروزی دادند و مردمی که برای همین جمله ی کی بخورد و من کتکش رو بخورم سکوت کردند و عاشورا شد.

در ماجرای فردای غدیر هم همین اتفاقات افتاد، سران مزدور خوردند و خوابیدند و حکومت ودموکراسی خود خوانده را ایجاد کردند و یک مولی شد و یک چاه...

تنهای تنها

مردمی بودن به سکوت نیست، باید غرید برای خدا.

مباد مولای مان امروز تنها باشد.

مباد

سلام سی و نهم: هیچ چیز جای خودش نیست.

این روزها تقریبا اولین روزهای شروع دروس حوزه است.

یک درس مون با استاد مومنی است. سید حسین مومنی، آدمی با وقار و خوب.

اما درس آیین نگارش ما اصلا قیافه اش به ادبیات نمی خوره.

آخه من موندم اگه من مکانیک خوبی باشم تو بر می داری ببریم تا برق کاری خونه ات رو انجام بدهم.

بابا استاد اصول فقه با اون همه خوبی هاش نمی تونه یک استاد بربال قلم خوبی باشه.

می فهمی...

نیست.

سلام سی و هشتم: به بهانه ی هفته ی دفاع مقدس

شهید شاید به قول بعضی ها یه وازه ی خسته اس.

خسته گی اش واسه اینه که بعضی ها از بس از کنارش خوردند و خواستند باهاش دهان ببنیدند کمی خسته شده ولی شهید ...

راستش شهید نماد مقاومته، یعنی برای رسیدن به هدف باید پای همه چیزت وایستی، نه این که به محض این که یه خوردی سختی دیدی بکشی کنار و همه چیزت رو رها کنی.

ببین تو که عاشق اروپا رفتن و کشته مرده گرین کارت های امریکا هستی.

تویی که به محض شنیدنه منهتن آب از لب و لوچه ات آویزون می شه و اسم کوچه های نیویورک را از محله های پایین شهرت بهتر و بیشتر بلدی، یادت نره اونا کی هستند.

یه موقع نری تو دهن گرگ و نتونی بیرون بیایی.

شهیدا رو نگاه کن، درسته سخته ولی وایسادند پس تو هم وایسا