همیشه در زندگی ام حرف هایم را نگه داشتم و هبچ گاه بروز ندادم اما وبلاگ لعنتی همیشه خلایی بوده برای تحلیه حرف هایی که نمی شد بیان کرد.
جمله می خواهم بگویم درباره بعضی آدم ها...
اصولا همه اون هایی که تند می رند یه روزی کند می شوند چون پشت اون تندروی ها استدلال نیست قبول داره که داشته باشه، این آدم پس فردا هم قبول نداره که نداشته باشه
به همین راحتی
بچه حزب اللهی ها
نورسته ها و شکوفه های باغ انقلاب
کوچولوهای تازه به حزب اللهی شدن رسیده
اخوی ها
جون مادرتان تند نرید
کتاب بخونید
درس بخونید
چهارتا تحلیل بخونید
فردا کار دستمان می دید همین شماها
دهان ملت رو مورد عنایت قرار می دید
ولی خدایی در مقابل این برادران اصلاحاتی هرچی تف و لعن داشتید نثار کنید، این ها میان مردم اند و از مردم چیزی نمی فهمند.
جای من هم اون ها رو مورد عنایت بدید، اون ها زده دارند مملکت رو می دهند دست آمریکایی ها و خیانت و وطن فروشی تو خونشون است، وای به حال این که بهشون نزنی.
آره داداش
نصیحت ما رو بشنو کندرآن نبود غرض
