بچه که بودیم خیلی ساده بودیم، سر صف های طولانی مدت مدرسه که می ایستادیم، بعد از عرایض و فرمایشات مدیرومعاون تازه معاون پرورشی می آمد و صحبت می کرد.
بعضی روزها به ما می گفت برای این که صداتون برسه به کربلا بلند صلوات بفرستید،
یا می گفت برای این که تن امریکا بلرزه بلند بگید مرگ بر امریکا
ماهم گلوهامون رو پاره می کردیم و می گفتیم جوری که فقط باید از همسایه های بلقی حلالیت بطلبیم که صبح های اول صبح با نعره هامون بلندشون می کردیم.
آره این تازه اول مطلب نیست.
