برای آمرزش همه ی اموات مخصوصا یکی از بهترین اساتید عمرم استادی که با اخلاق بود، مومن بود، مودب بود، سکوتش همیشه بیشتر از حرف هاش بود و حکیم بود، مثل خیلی از اساتیدی که همیشه تو عمرم مدیونشون هستم فاتحه ای بخوانیم.
برای اولین بار سال تلخی را احساس کردم و سختی نبودن یک انسان را فهمیدم.
الهی که خوبی هات رو فراموش نکنیم.
می خواستم بنویسم سالی که گذشت اما دیدم حیف است!
حیفه که ماها به جای این که عمرمون رو درست صرف کنیم فقط صرف کنیم و وقتی می خواهیم از خودمون، که خودمون رو بازخواست کنیم می گیم برو بابا حوصله داری!
جالبه این روزها بیش تر از این که پسورد وبلاگمون رو بزنیم و چهار کلمه ای حرف بزنیم با خودمون تا سبک شیم پس ورد بازی های آنلاین مون رو می زنیم که وقتی از پاش پاشدیم جز حسرت و اعصاب خوردی هیچ چی ازش نمونده!
این روزها بیشتر از قرآن که چه عرض کنم بیشتر از این که صفحات عمرمون رو باز کنیم واتس آپ و لاین مون رو باز می کنیم.
این روزها عحیب شدیم که آدم های سالم رو مسخره می کنیم.
کلا مسخره ایم و مسخره طی می کنیم.
سالی که می آد برنامه می خواد، یک برنامه ی درست برای شدن!
بودن ها فکر کنم بسه، کمی هم باید به فکر شدن باشیم، مثلا: آدم بشیم حالا چطوری؟
این دیگه دست خودمونه، دست همین افساری که از گردن نفس ام آویزون مانده و شاید هم نفس افسار بر دهان مون انداخته و ما رو رام خودش قرار داده.
بسه دیگه به قول بنده ی خدایی نوروزتان فاطمی!
به هر حال امسال هم شهادت حضرت زهرا تو این ایام است.
حالا شاید باشیم یا ناراحت نمی دونم!
ولی این رو می دونم خودمون باشیم!
به همدیگه اجترام بگذاریم.
حتی اونی که عین ما نیست به خدا محترمه،
باور کنید.البته نشد هم نشد!
ببخشید دیگه ما بریم! ان شالله از سال دیگر پست های جدید، حرف های مسخره تر!
شاید هم مسخرگی از خودتونه!
شاید
این عکس را در پیاده روی اربعین بچه ها ازم گرفتند!
می دونم آقا شاید با این پستم تحقیرم کنند!
می دونم که شاید متهمم کنند به تملق!
اما آقا این یک واقعیته که زندگی ما بسته به جان شما است.
ان شالله سرتان سلامت!
سال که تموم شد و امام زمان نیامد!
دعا کن آقا برام دعا کن زیاد
سال نود و سه تمام شد. پر از تلخی و کمی هم شیرینی. پیرتر شدم و خسته تر. البته به روی خودم نمیارم. موارد زیر رو تکمیل کنید.
بشارت سال: مرگ ملک عبدالله و آزادی یمن
سرکاری سال: توافق هسته ای
مظلوم سال: فرهنگ
فیلم سال: "محمد" ص (مجیدی)
کتاب سال: "من زنده ام"
سوژه سال: محمدرضا رحیمی
مرررررد سال: حاج قاسم
غصه سال: شهادت جهاد مغنیه و ارتحال آیت الله مهدوی کنی
ابتکار سال: نامه رهبری به جوانان غربی
مصیبت سال: ریزگردهای خوزستان
توهین سال: ...برید به جهنم
افتضاح سال: جشنواره فیلم فجر
جوک سال: ثبت نام جناب هاشمی در انتخابات شورایاری جماران!
صفای سال: پیاده روی میلیونی اربعین
تعجب سال: حواشی فوت مرحوم پاشایی
حکم سال: 20 سال حبس برای مهدی هاشمی! (الکی مثلا من از حکمش خبر دارم)
مسوول سال: جناب وزیر بهداشت
معجزه سال: تورم صفر درصد!!!
ملعون سال: نشریه شارلی ابدو
دست مریزاد سال: مدافعان حرم
بیاد ماندنی سال: عیادت از حضرت آقا
همیشه آدم های دروغگو حافظه های ضعیفی دارند مخصوصا اگر رئیس جمهور باشی!
فتنه بوده یا نبوده مهم نیست یا هست اما چیزی در حاشیه است که تو نمی توانی آن را بفهمی که چرا همه چیز این جوری است.
چرا این همه آدم ها باور می کنند حرف هایی را که دم خروس شان زده است بیرون و ما قسم حضرت عباسشان را باور می کنیم!
ین روز ها که دلت دیگر برای کسی نمی گیرد از آسمان چه انتظاری است
حالا که مردان عالم سر به نامردی گذاشتند از دست آسمان چه می خواهیم
مانده ام چشم بسته ایم و دیگر نام خدا را با نان گره زده ایم وانتظار از آمدن چه کسی داریم
آن مردی که قرار بود بیاید خیلی وقت است ک
